pokłócić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, pokłócićcę, pokłócićci, pokłócićkłóć, pokłócićcony {{/stl 8}}{{stl 7}} doprowadzić do kłótni, skłócić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokłóciły ich rozbieżne plany inwestycyjne. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pokłócić — dk VIa, pokłócićcę, pokłócićcisz, pokłócićkłóć, pokłócićcił, pokłócićcony «przywieść do kłótni, zwaśnić kogoś z kimś; poróżnić» Pokłócił ze sobą siostry. Pokłóciły ich interesy. Rozstali się pokłóceni. pokłócić się «poróżnić się z kimś» Pokłóciła … Słownik języka polskiego
pokłócić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wejść z kimś w ostry spór; poróżnić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pokłócić się z błahego powodu. Pokłócili się o miedzę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poróżnić — dk VIa, poróżnićnię, poróżnićnisz, poróżnićnij, poróżnićnił, poróżnićniony rzad. poróżniać ndk I, poróżnićam, poróżnićasz, poróżnićają, poróżnićaj, poróżnićał, poróżnićany «przywieść do niezgody, wywołać nieporozumienie między kimś a kimś;… … Słownik języka polskiego
powadzić — dk VIa, powadzićdzę, powadzićdzisz, powadzićwadź, powadzićdził, powadzićdzony przestarz. «pokłócić, poróżnić kogoś z kimś» powadzić się «pokłócić się, poróżnić się z kimś» … Słownik języka polskiego
powaśnić — dk VIa, powaśnićnię, powaśnićnisz, powaśnićnij, powaśnićnił, powaśnićniony książk. «poróżnić, pokłócić kogoś z kimś» Swoim postępowaniem powaśnił obie strony. powaśnić się «znaleźć się w stanie waśni, pokłócić się z kimś» … Słownik języka polskiego
klin — 1. Wbić klin (klina) między kogoś «poróżnić, pokłócić kogoś»: (...) wicepremier powiedział, aby opozycja nie próbowała „w sposób prymitywny” wbijać klina między AWS i UW, bo to się nie uda. Rzecz 04/12/1997. 2. (Wybić) klin klinem «zwalczyć… … Słownik frazeologiczny
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
klin — m IV, D. a, Ms. klinnie; lm M. y 1. «kawałek drewna lub metalu, element w postaci bryły ograniczonej z dwu stron powierzchniami zbieżnymi, używany do rozszczepiania twardych materiałów, służący jako maszyny proste (np. ostrze noża), do łączenia… … Słownik języka polskiego
poczubić się — dk VIa, poczubić siębię się, poczubić siębisz się, poczubić sięczub się, poczubić siębił się 1. «o ptakach: pobić się wodząc za czuby, podziobać się» Koguty, wróble się poczubiły. 2. żart. «o ludziach: pobić się, posprzeczać się, pokłócić się»… … Słownik języka polskiego
pogniewać — dk I, pogniewaćam, pogniewaćasz, pogniewaćają, pogniewaćaj, pogniewaćał, pogniewaćany rzad. «ściągnąć na kogoś lub na siebie czyjś gniew» Pogniewasz rodziców swym wyjazdem. pogniewać się 1. «przetrwać pewien okres gniewając się» Pogniewał się i… … Słownik języka polskiego
